ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΟ

Μετά από διαλογική συζήτηση αποφασίστηκε ομόφωνα (σ.σ. στο Νομ. Συμβούλιο)να ασκηθεί πίεση στην εταιρία Αγούδημος (G.A Ferries) απευθείας και μέσω του Υπουργείου, για την άμεση αντικατάσταση του πλοίου «ΜΙΛΕΝΑ» με το πλοίο «ΡΟΔΑΝΘΗ» ή το «ΑΝΘΗ-ΜΑΡΙΝΑ»

Μου θυμίζει το σχετικό ανέκδοτο με τον Γερμανό - Ναζί διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης , που απευθυνώμενος στους ρακένδυτους Εβραίους αιχμαλώτους , τους ανακοίνωσε με "μεγαλοσύνη" : -Άντε τυχερούληδες , σήμερα θα αλλάξετε ρούχα ! Εσύ μ' αυτόν , εσυ μέ τον διπλανό σου κ.ο.κ ......
Είναι δυνατόν το πρόβλημα που ταλαιπωρεί τόσα χρόνια τα Δωδεκάνησα (και την Κάλυμνο) να λέμε ότι θα λυθεί έτσι ; Χτίζεται καινούργιο σπίτι με υλικά κατεδαφίσεων ; Τον "κοσμάκη" τον ρώτησε κανένας , που μολίς πιάσει το πλοίο λιμάνι και βγεί από τα (συκγεκριμένα) πλοία ... φιλάει τη στεριά που τα κατάφερε και κάνει το σταυρό του , που για 'αλλη μια φορά μπόρεσε να την "σκαπουλάρει" ;
Δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα !
Πλοία υπάρχουν , χρήμα για επιδοτήσεις "μοιράζεται" αφειδώς - αλλά τα συμφέροντα , συμφέροντα !
Εν τέλει η άγονη γραμμή δεν είναι και τόσο άγονη· αντιθέτως, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χρυσοφόρα.
Τυπικά και με το γράμμα του νόμου άγονος είναι ο προορισμός ο οποίος δεν παρουσιάζει κανένα εμπορικό ενδιαφέρον - συνήθως αυτό το εμπορικό ενδιαφέρον καθορίζεται από την ετήσια κίνηση επιβατών και οχημάτων που καταγράφει. Στην πραγματικότητα όμως ο χαρακτηρισμός ενός προορισμού ως άγονου έχει να κάνει με το πώς τον αντιμετωπίζουν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες.
Αν για κάποιον προορισμό - παρ' ότι διαθέτει όλα τα στοιχεία που μπορούν να τον κατατάξουν στη λίστα της άγονης γραμμής - βρεθεί έστω και μία εταιρεία να δρομολογήσει πλοίο της, τότε ο προορισμός παύει να θεωρείται άγονος και αυτόματα παύουν να ισχύουν για αυτόν οι κρατικές επιδοτήσεις. Στον αντίποδα, κάθε προορισμός για τον οποίο δεν εκδηλώνεται κανένα ενδιαφέρον αυτόματα εισέρχεται στη λίστα της άγονης γραμμής.
Ετσι φθάσαμε από τις 18 άγονες γραμμές του 1991 στις 70 και πλέον του 2007 και ουδείς βεβαίως είναι σε θέση να γνωρίζει αν θα παραμείνουν στον αριθμό αυτόν . Αρκεί δηλαδή να συμφωνήσουν όλες οι ακτοπλοϊκές εταιρείες να μη δρομολογήσουν την επόμενη περίοδο πλοίο τους στη γραμμή, π.χ., Πειραιάς - Πάρος, για να μπει αυτόματα η εν λόγω γραμμή στις άγονες! Οι περισσότεροι πλοιοκτήτες επιλέγουν να απέχουν από τη διαδικασία των διαγωνισμών εκτιμώντας ότι η αδυναμία της πολιτείας να καλύψει τις μεταφορικές ανάγκες των μικρών νησιών θα την εξαναγκάσει να αυξήσει τα σχετικά κονδύλια.
Ως τώρα στην πράξη αποδεικνύεται ότι οι πλοιοκτήτες ξέρουν τι κάνουν, καθώς κάθε φορά που αρνούνται να μετάσχουν στη διαδικασία των διαγωνισμών για τις άγονες γραμμές οι επιδοτήσεις αυξάνονται. Έτσι φθάσαμε από το 1,3 εκατ. ευρώ του 1991 στα 53 εκατ. ευρώ του 2007 και στα 70 και πλέον εκατ. ευρώ του 2008.
Οι κρατικές επιδοτήσεις (αποζημιώσεις κατά τους ακτοπλόους) και κυρίως οι διαδικασίες μέσω των οποίων οι επιδοτήσεις αυτές μοιράζονται στον κλάδο έχουν συμβάλει καθοριστικά στη δημιουργία μιας νέας μορφής ακτοπλοΐας, της λεγόμενης «ακτοπλοΐας της άγονης γραμμής».
Όπως είναι φυσικό, αυτή η «νέα» ακτοπλοΐα διαθέτει και τους δικούς της πρωταγωνιστές, εκείνους δηλαδή που διάγουν τον ακτοπλοϊκό τους βίο επιδοτούμενοι και μόνον !