Ένας αυθεντικός Καλύμνιος πατριώτης

"Αθόρυβα" , όπως έζησε , έφυγε ο καλός μου φίλος Λευτέρης Βογιατζάκος .
Είχα την ΤΙΜΗ να τον γνωρίσω το 2006, όταν ρωτώντας γνωστούς και φίλους για το "που" θα μπορούσα να βρω κάποιον αληθινό γνώστη της σύγχρονης ιστορίας της Καλύμνου, όλοι μου απαντούσαν ένα όνομα : "ο κυρ Λευτέρης ο Βογιατζάκος" !
Ένας καλοκάγαθος άνθρωπος, που κέρδισε αμέσως την εκτίμησή μου , μια "ζωντανή εγκυκλοπαίδεια" όπως πολύ σύντομα τον "βάφτισα" ...

Αν και άγνωστοι την πρώτη φορά, μας καλοδέχτηκε με μοναδική έγνοια να μην ανησυχήσουμε την "κυρά" του, που ήταν άρρωστη και κατάκοιτη ... και μας άνοιξε εκτός από την πόρτα του, την καρδιά του, τις αναμνήσεις του, τα πολύτιμα αρχεία του !
Προσεκτικά φυλαγμένες σε αλμπουμ, φωτογραφίες μιας ζωής ... Κάθε μιά και μία ιστορία ... Η περηφάνια του μεγάλη για την θητεία του στο Θωρηκτό Αβέρωφ, μόνο που δυστυχώς ΔΕΝ είχε καμιά "καλή" φωτογραφία για να μας δείξει ... Με την καλωσύνη του να δανείζει τις φωτογραφίες του σε όποιον ή όποια του τις ζητούσε για "κάποια" εργασία ή έκδοση, άλλωτε ήταν αποδεκατισμένες κι άλλωτε ... δανεικές κι αγύριστες ! Κακιά κουβέντα όμως δεν έλεγε για κανένα ... "αν είναι για την Κάλυμνό μας, χαλάλι" έλεγε και ξανάλεγε ...

Αγαπημένη κίνηση η σφραγίδα του,σε κάθε τι που έδινε!

Πέρα από τις περιγραφές των αναμνήσεών του, μας αποδείκνυε με κάθε τρόπο το πόσο διαβασμένος ήταν ! Του άρεσε πολύ το διάβασμα ... "χαρτάκι να βρώ στο δρόμο, θα το ξεδιπλώσω να το διαβάσω" μας έλεγε ! Βιωματικές ιστορίες από την Ιταλοκρατία, την Γερμανική και Αγγλική κατοχή, εμπλουτισμένες με τις ιστορικές αναφορές που είχε συγκεντρώσει διαβάζοντας και ειπωμένες με τον μοναδικό, γλαφυρό τρόπο που ο "κυρ Λευτέρης" μπορούσε να αφηγηθεί ...
Φύγαμε από την πρώτη μας συνάντηση εκστασιασμένοι ! Μοναδική μου στεναχώρια ήταν που δεν είχα μαζί μου την βιντεοκάμερα για να μαγνητοσκοπήσω αυτό τον "πακτωλό" πληροφοριών ...
Με το που γυρίσαμε στην Αθήνα, του έστειλα μια ωραία φωτογραφία του "Αβέρωφ" που την έβαλε στο  τραπεζάκι του σαλονιού, δίπλα στην πολυθρόνα του και δεν έχανε ευκαιρία να την επιδεικνύει με περηφάνια.
Όταν έχασε την "κυρά" του, ο κόσμος του μίκρυνε όπως μας έλεγε ... παρ' όλ' αυτά η οξύνοια του παρέμενε , όπως και η πολιτική του σκέψη ... Βλέποντας την κατάσταση που διαμορφωνε η "κρίση" , δεν παρέλειπε να κάνει συσχετισμούς με τα χρόνια της κατοχής, τις διώξεις που έζησε, την πείνα και την ανέχεια ...
Πέρασαν τα χρόνια και κάθε φορά που συναντιόμασταν ή μιλάγαμε στο τηλέφωνο, ένοιωθα ότι μάθαινα κάτι περισσότερο ... ο πνευματικός πλούτος που χάριζε ο "κυρ Λευτέρης" ανεκτίμητος !
Τώρα ο "κυρ Λευτέρης" έφυγε και μαζί μ' αυτόν χάθηκε και μία ακόμη πηγή γνώσης για την σύγχρονη ιστορία της Καλύμνου και της Δωδεκανήσου και μας άφησε φτωχότερους ...
Καλό σου ταξίδι κυρ Λευτέρη, καλο Παράδεισο ... κι εκεί που θα πας, είμαστε σίγουροι ότι πάλι θα τους μιλάς για την αγαπημένη μας Κάλυμνο !
Νίκος - Ευδοκία