13.7.09

Η Κάλυμνος και το θέατρο

Την 28η Ιουνίου έγιναν τα εγκαίνια του Ανοιχτού Θεάτρου Χώρας, που, αποτελεί μια δράση του Προγράμματος του ΠΕΠ Νοτίου Αιγαίου « Αστική Ανάπλαση Χώρας», που κέρδισε ο Δήμος Καλύμίων το 2006. Ανάμεσα στον εξωραϊσμό των ιστορικών μνημείων, των πλακοστρώσεων των δρόμων του Χωριού και του Κέντρου Υποστήριξης ατόμων με προβλήματα εθισμού, κατασκευάστηκε και αυτό το μικρό αλλά πολύ σημαντικό αμφιθέατρο με τα καμαρίνια και αποθήκες του, την καφετέρια του και τα πάρκιγκ του. Την λειτουργία του την χαιρετίσαμε όλοι χειροκροτώντας τις προσφωνήσεις του Δημάρχου, κ. Ρούσσου, του Περιφερειάρχη, κ. Κόκκινου, την παράσταση της θεατρικής Ομάδας Καλύμνου που παρουσίασε το έργο «Η Περιφέρεια» του Σουρή και την Καλυμνιά τραγουδίστρια με την γλυκύτατη φωνή Καίτη Κουλλιά. Γελάσαμε, χωρέψαμε και γιορτάσαμε με περίσσια χαρά το καινούργιο απόκτημα του Δήμου μας.

Σε λίγο, ωστόσο, έρχεται ο χειμώνας και θα ξανά αρχίσει ο αγώνας της προετοιμασίας για άλλες εκδηλώσεις πνευματικές, μουσικές, θεατρικές, γιατί το Θέατρο, αυτό το δυνατό στοιχείο της Καλύμνικης φύσης, της Καλύμνικης ιδιοσυγκρασίας, είναι αναπόσπαστο μέρος του Καλύμνικου DNA. Την εμμονή του Καλύμνιου να εκφράζεται μέσα από το θέατρο την διαπιστώνουμε ακόμα και όταν το θέατρο θεωρείτο ταμπού, όπως στην εποχή του μεσοπολέμου. ¸χουμε ακουστά για τη δράση ενός κάποιου Αλέκου - ηθοποιού και θεατράνθρωπου - που ξεσήκωνε ακόμα και τους σεμνότυφους και άφησε εποχή με τις παραστάσεις που έκανε, εκείνος και η παρέα του!

Το διαπιστώνουμε στην εξέλιξη των πραγμάτων που ακολούθησαν την κατεδάφιση του «Ταπητουργείο». Το Ταπητουργείο, εκτός από αργαλειούς, διέθετε και σκηνή. Εκεί, το 1949, είδαμε την αναπαράσταση της “Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα ”, από ένα Αθηναϊκό μπουλούκι! Εκεί παίχτηκε και ο «Παπα Φλέσσας», « Η Θυσία του Αβραάμ» και όλα τα άλλα των μεγάλων δασκάλων μας Κουκούλη και Κωλέττη.

Βέβαια, το κενό που δημιούργησε η κατεδάφιση του Ταπητουργείου προσπάθησαν να το καλύψουν χρησιμοποιώντας το θρυλικό κινηματογραφοθέατρο «Σπλέντιντ». Πράγματι, στη σκηνή του ανεβάστηκαν αρχαίες και Βυζαντινές τραγωδίες από τη Θεμελίνα Καπελλά και την Πολύμνια Μαμή, σε σχολικά πλαίσια. ¼μως, αποδείχτηκε ότι, για τον ερασιτέχνη, το θέατρο είναι ένας χώρος που τον κάνεις σπίτι σου, που πρέπει να τον «κατοικήσεις», για να δημιουργήσεις, μικρόκοσμους, ανθρώπους, καταστάσεις και ζωές! Αυτός πρέπει να είναι ένας χώρος δικός σου, οικείος σου, χωρίς «μη» και ωράρια! Πράμα που, φυσικά, δεν μπορεί να γίνει όταν ο χώρος αποτελεί την επιχείρηση κάποιου.

Και έτσι, όπως απομακρυνθήκαμε από τη ντοπιολαλιά μας, την αρχιτεκτονική μας, το πατροπαράδοτο μας επάγγελμα, έτσι απομακρυνθήκαμε, χωρίς να το πολύ-συνειδητοποιούμε, και από ένα σοβαρό μέσο έκφρασης μας - το θέατρο!

Η έλλειψη υποδομών, ωστόσο, δεν έσβηνε την εσωτερική ανάγκη κάποιων να ασχολιόνται και, όπως γνωρίζουμε, όταν η ανάγκη είναι επιτακτική, είναι αναπόφευκτο το εξωγενές κενό να συμπληρώνεται σιγά- σιγά, και μάλιστα με λύσεις απλές, εκ των ενόντων. ¼σο αφορά το Θέατρο, βλέπουμε ότι ξεκινώντας από τις αρχές του ´80 η Δημαρχία Ζαίρη προχωράει στην μετατροπή μιας αίθουσας δεξιώσεων, που μόλις είχε κτίσει πάνω από το ΚΑΠΗ, σε αίθουσα εκδηλώσεων, δηλαδή στο σωτήριο, πλέον, «Θεατράκι του Δήμου».

Οι μετέπειτα Δημοτικές Αρχές όλες έδειξαν μια σημαντική ευαισθησία, παρέχοντας εξοπλισμό και κάλυψη των λειτουργικών εξόδων της αίθουσας, χωρίς όμως να υπάρχει η δυνατότητα ο χώρος να μεγαλώσει ή η πρόσβαση σ’ αυτόν να ομορφύνει. Ταυτόχρονα, όμως, είδαμε να ξεπετάγονται σκηνές στα Δημοτικά Σχολεία: στο 1ο Πόλεως, στο 1ο Χώρας, στο 2ο Πόλεως, στο 3ο πόλεως, στο 5ο, στο 6ο … παντού, παντού μικρές σκηνές, για να συμπληρώσουνε το μεγάλο κενό! ¸να κενό που δεν μπορεί να γεμίσει με ένα υπαίθριο, δηλαδή καλοκαιρινό θέατρο μόνο.

Γι ‘αυτό λέμε - και το λέμε όλοι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι του νησιού μας ότι το Ανοιχτό Θέατρο Χώρας είναι μια καλή αρχή. Το επόμενο βήμα μας, τώρα, θα πρέπει να είναι ένα ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, αντάξιο των ζωγράφων και γλυπτών μας, των σύγχρονων καλλιτεχνών της ψηφιακής τέχνης, των συγγραφέων και ποιητών μας, των χορευτών, τραγουδιστών και μουσικών μας, γιατί ο Καλύμνιος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την Τέχνη και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ που δίνουν στον άνθρωπο οι Τέχνες!

Κι ‘αυτό δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Κρατάει από τους αρχαίους χρόνους, όπως αποδεικνύει η επιγραφή του 3ου αιώνα Π.Χ. που στήριζε την είσοδο στο Θέατρο στου ΔΑΜΟΥ.

«Ευτελιστράτη Αρατίωνως, γυνά δε Αρατοκρίτου, ανέθηκε το θέατρον , Απόλλωνι Δαλίω και τω Δάμω

Η κόρη του Αρατίωνα και γυναίκα του Αρατοκρίτου έκανε δωρεά στον Δήμο της αυτό το θέατρο που το αφιερώνει στον Απόλλωνα. Σπάνιο, εκείνη την εποχή, να διαχειρίζεται γυναίκα χρήματα και σπανιότερο να τα προσφέρει τόσο απλόχερα για την Τέχνη.

Η Κάλυμνος, που λέει ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Πολιτεία και στον Δήμο της για το Ανοιχτό Θέατρο Χώρας, πρέπει και μπορεί να προχωρήσει. Όλοι μαζί - Πολίτες και Εξουσία - ας παλέψουμε από την ημέρα των εγκαινίων του καινούργιου θεάτρου κάτω από το Κάστρο για έναν «πολιτιστικό πολυχώρο» που να στεγάσει τον Πολιτισμό και τις Τέχνες.

Η συναυλία της 15ης Αυγούστου με τον Ζερβουδάκη και Μιτζέλλι, στο Ρότσο, διοργανώθηκε από όλους τους Συλλόγους για να κάνουν τους θεατές να συμμετάσχουν σ ‘αυτήν την πάλη για την υλοποίηση του Πολιτιστικού Πολυχώρου στο νησί μας. Καλούμε όλους τους Καλύμνιους να στηρίξουνε αυτό μας το αίτημα από όπου κι’ αν βρίσκονται, με έγγραφες ή προφορικές αναφορές, με άρθρα στα έντυπα τους ή στις ιστοσελίδες τους. Η Κάλυμνος πρέπει να αποκτήσει μια ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!

(από την ΑΡΓΩ της Καλύμνου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ !

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ ΣΜΑΛΙΟ